Zapraszamy na premierę sztuki greckiej aktorki i dramatopisarki Chrisy Spilioti w przekładzie Ewy T. Szyler: „Kto odkrył Amerykę?”/„Who discovered America?” Utwór ten, grany nieprzerwanie od dwudziestu dwóch lat, doczekał się ponad trzydziestu inscenizacji w różnych teatrach na świecie. Spektakl Teatru XL na jego podstawie, w reżyserii Grzegorza Mrówczyńskiego, zatytułowano „Madonny i ladacznice”. „Madonny i ladacznice” to wartka, żartobliwa i dająca do myślenia opowieść o kobiecych postawach wobec rodziny, pracy i świata, o kobiecych aspiracjach i narzuconych przez płeć ograniczeniach, o poszukiwaniu sensu istnienia, z miłością, zdradą i obyczajowymi tabu w tle. W krótkich obrazach widz śledzi losy Kasi i Lizy, kuzynek i przyjaciółek, od ich ósmego do osiemdziesiątego ósmego roku życia. Rodzice, szkoła, pierwsza miłość, niezadowalająca dorosła codzienność, ratowanie dobrego samopoczucia modnymi treningami ducha i ciała, aż wreszcie szok – przełomowe zdarzenie inicjujące nowe otwarcie dla każdej z nich... Która lepiej poradzi sobie z wyzwaniem? Kasia – wychowująca dziecko „kura domowa”, zahukana przez matkę, która nigdy w córkę nie wierzyła i zawsze skrupulatnie ją kontrolowała? A może przebojowa Liza – świetnie ustawiona zawodowo singielka, wychowana w atmosferze zaufania i aprobaty? Z problemem „jak żyć?” Kasia i Liza mierzą się do ostatniej odsłony. W domu spokojnej starości dawne emocje i zdarzenia wciąż wracają w pamięci i odciskają piętno na relacji między bohaterkami, a wiecznie stawiana do kąta kobieca seksualność nadal domaga się swoich praw.

Wystawa obrazów

Lili Fijałkowska urodziła się w Kijowie. Liceum Plastyczne ukończyła w swoim rodzinnym mieście, a studia wyższe na wydziale grafiki Moskiewskiej Akademii Sztuki i Drukarstwa im. I. Fiodorowa. Zajmuje się malarstwem, grafiką, rzeźbą i ceramiką unikatową, a także multimediami cyfrowymi. Jej prace znajdują się w zbiorach wielu kolekcji prywatnych i muzealnych w Polsce, USA, Niemczech, Izraelu, Holandii, Francji, Kanadzie i Rosji. Uczestniczy w wielu międzynar odowych plenerach i sympozjach. W latach 1996-1999 była dyrektorem i głównym koordynatorem w Polsce w Fundacji „SURVIVORS OF THE SHOAH VISUAL HISTORY FOUNDATION”, założonej przez Stevena Spielberga. Lili Fijałkowska należy do międzynarodowego ruchu DECENTRYZM, nowego kierunku w sztuce współczesnej, który zrzesza artystów z całego świata. W swojej twórczości przedstawia zaczarowany świat I. B. Singera, świat kobiet, który pokazuje w cyklu „Manekiny”, świat cyrkowców oraz świat swojej wyobraźni. W ostatnich latach zajmuje się rzeźbą w brązie i ma kilka realizacji, takich jak rzeźba „Pojedynek Bohuna z Wołodyjowskim”, wykonana na 100-lecie Niepodległości Polski, popiersie Melchiora Wańkowicza, pomnik „Orzeł”. Ma także w swoim dorobku murale, z których 4 są już zrealizowane. Zawsze podejmuje wyzwania w nowych technikach i materiałach. Poszukuje nowego wyrazu w swojej twórczości.

Wystawa rzeźby ceramicznej

Jest absolwentem Moskiewskiej Akademii Sztuki i Drukarstwa im. I. Fiodorowa. Dyplom uzyskał w 1974 roku. Swoją drogę twórczą rozpoczął zajmując się głównie ceramiką artystyczną i rzeźbą unikatową. Uczestniczył w licznych wystawach indywidualnych i zbiorowych w kraju i za granicą. Bierze udział w plenerach i sympozjach międzynarodowych. Jest członkiem ZPAP i aktywnie uczestniczy w wystawach i życiu artystycznym w sekcjach rzeźbiarskiej i graficznej. W swojej twórczości wykorzystuje bogactwo formy, jej proste i klarowne aspekty. Uzyskuje subtelne kolory w rzeźbach ceramicznych, które nawiązują do kolorów ziemi, skąd pochodzi glina, tworzywo, w którym pracuje. W swoich pracach przedstawia świat w sposób nadzwyczaj sugestywny. Jego świat ma formy czyste i trochę surowe, które upodobniają się do świata współczesnego, trochę jakby futurystycznego. Fascynuje się pięknem ludzkiego ciała. Stara się w swoich aktach maksymalnie podkreślić spójność i piękno formy. Swoje prace rzeźbiarskie stara się uruchomić w pokazie multimedialnym. Prezentuje połączenie świata realnej rzeczywistości ze światem wirtualnym. Statyczne rzeźby na oczach widzów ożywają w technologii cyfrowej. Jest to swoistym przekroczeniem granic między formą a przestrzenią i daje nieograniczone możliwości twórcze, pobudza wyobraźnię i refleksję.